Jak było na Targach Książki? A różnie, baaardzo różnie...

XVIII Targi Książki w Krakowie jeszcze trwają przez kilka godzin, jednak chciałabym sie już teraz pokusić na pewne podsumowanie mojej na nich bytności. Niestety zdaję sobie sprawę, że ta relacja może mi narobić wrogów... 

Jako, że w ubiegłym roku, z przyczyn naukowych nie udało mi się w tym książkowym święcie uczestniczyć to tym bardziej cieszyłam sie na wczorajszy dzień. W piątek przygotowałam stosik książek do podpisu, dokładnie prześledziłam listę sobotnich spotkań na stoiskach i zamarkerowałam te, które mnie interesowały, załatwiłam opiekę dla mojego lekko podziębionego dziecka, nastawiłam budzik i... dotarło do mnie, że nie mam białej serwetki. Po co mi była serwetka na Targi? To za chwilę, na razie tylko napiszę, że ową serwetkę udostępniło mi moje kochane dziecko z własnego zestawu koszyczkowo-wielkanocnego ;)

10.00

Sobotni ranek wstał nad podziw pogodny, więc w całkiem miłym nastroju dotarłam do krakowskiego RDA (dla niewtajemniczonych - dworzec autobusowy) gdzie razem z Ojsajem mieliśmy witać pewnego ważnego GOŚCIA. A gości, szczególnie tych ważnych, jak się wita? No chlebem i solą oczywiście... Ojsaj, zapytany o powitalne akcesoria, z lekka spanikował, ale okazało się, że postąpił niezwykle rozważnie proponując mi wspólne witanie Gościa. Nie chwalący się (aczkolwiek chyba mi się jakieś niewielkie oklaski należą) byłam przygotowana na tę okoliczność - w mojej targowej torbie znalazły się: talerzyk, serwetka i "chlebo-sól" w wersji centusiowo-krakowskiej czyli obwarzanek z solą. Gość i współmałżonek gościa byli wzruszeni naszą gościnnością, albo przynajmniej po mistrzowsku udawali wzruszenie ;)

10.40

Udajemy się w kierunku Targów - niestety z przyczyn obiektywnych trzeba było autko zaparkować pod M1 (dla niekrakusów - taki duży market w pobliżu Targów), a następnie przespacerować się ok. 1,5 km do targowego obiektu. I tu moja pierwsza negatywna uwaga: rozumiem, że tego typu obiektu nie można umieścić w centrum miasta, szczególnie takiego jak Kraków, bo chyba tylko na Błoniach byłoby miejsce, ale jak sie już tworzy coś, co w założeniu ma pomieścić kilka tysięcy ludzi, to pasowałoby tym ludziom zapewnić jakiś dojazd (bo parking, nawet całkiem spory koło Targów jest). Tymczasem ulica Galicyjska to zwykła jednopasmówka, na której w przeciągu kilku minut robi się korek gigant... A do tego jeszcze trzeba pokonać ruchliwe skrzyżowanie - wczoraj światła były wyłączone, a ruchem kierowali policjanci. Z komunikacją miejską też jest problem, bo najbliższe przystanki znajdują się w odległości ok. 2 km od Targów. Na szczęście była ładna pogoda...

11.20

Przed wejściem kłębi się ogromna kolejka chętnych do kupowania, podziwiania, zbierania autografów i czego tam jeszcze. Na szczęście nie musieliśmy w tej kolejce stać (ja i Ojsaj z "akredytacją" blogerską, a nasi ważni goście z zaproszeniami) udaliśmy się do okienka dla gości branżowych i po pięciu minutach mogliśmy wejść na tereny targowe, gdzie rozdzieliliśmy się i każdy pobiegł w swoją stronę, umawiając się na spotkanie o 13.00. 

Przy wejściu na Targi poznałam Secrusa, współmotorniczego Tramwaju nr 4 i mogę zaświadczyć, że to nie żadne elektroniczne alter ego Ojsaja, ale byt jak najbardziej żywy i odrębny, oraz Kasię z Mojej Pasieki.

11.40

Ustawiam się w kolejce do Wojciecha Cejrowskiego (z nieodłącznym kubeczkiem z yerba mate, co do butów to nie wiem, bo lada stoiska była bardzo wysoka, a głupio było się przez nią przewieszać) i dosyć sprawnie udaje mi się zdobyć jego autograf na "Wyspie na prerii". Pan Wojtek z anielską cierpliwością fotografuje się z najmłodszymi fanami swojej osoby, podpisuje się nie tylko na książkach ale również w kajecikach (a ja gdzieś słyszałam, że odmawiał autografów w takiej formie) i generalnie jest bardo miły.

11.50

W stoisku Wydawnictwa Debit jest jeszcze pani Renata Piątkowska, która podpisuje dla mojego Piotrusia książkę "Najwierniejsi przyjaciele. Niezwykłe psie historie". Przy okazji dowiaduję, się, że autorka napisała również książkę z kocimi przygodami. Już wiem, co Piotrek dostanie w najbliższym czasie :)

12.00

W Literaturze rozgościł się jeden z najwyższych (o ile nie najwyższy) polskich pisarzy - Paweł Beręsewicz. Należący do Piotrka egzemplarz książki "Warszawa. Spacery z Ciumkami" wzbogaca się o autograf, natomiast ja wyrażam żal, że Kraków nie ma szczęścia mieć podobnego przewodnika napisanego z myślą o dzieciach. Pan Paweł, z przyczyn obiektywnych, niestety nie podejmie się napisania takiego dziełka.

12.05

W Gandalfie powinni już być Maria Ulatowska i Jacek Skowroński, współautorzy książki "Autorka" (nabywam ją drogą kupna), jednak jak na razie ich nie widać. Aby nie stać bezczynnie i blokować wąskiego przejścia udaję się do Empiku, gdzie za chwilę rozpocznie się spotkanie z Zygmuntem Miłoszewskim. Spotykam Jarka Czechowicza z "Krytycznym okiem" oraz poznaję Anię z "Pisaninki".

12.07

Poszukuję na empikowych półkach "Gniewu" Miłoszewskiego, bo obiecałam takowy kupić koleżance i nijak znaleźć nie mogę. Ki diabeł? Robią spotkanie, a książki nie mają? Pytam pana przy kasie - z udręczoną miną wskazuje mi regał stojący "po skosie" założony po sufit egzemplarzami interesującej mnie książki... Chyba już jestem zmęczona. Nie tylko ja - terminal płatniczy na Empiku zakończył żywot - chwała Bogu, mam żywą gotówkę...

Słyszę jak pan Miłoszewski uroczyście ogłasza, że zakończył pisanie kryminałów tudzież książek sensacyjnych, natomiast rozpoczyna tworzenie łzawych romansów - słuchacze zamierają w niemej rozpaczy, a kto jeszcze nie ma, rzuca się do kasy zakupić egzemplarz "Gniewu" po prawie 34 zeta (jeśli to cena promocyjna, to w takim razie ile ta książka kosztuje normalnie?). Pan Zygmunt dodaje jeszcze litościwie, że ponieważ zakończenie "Gniewu" jest takie nie do końca zamknięte, to pracuje nad opowiadaniem, które w okolicy stycznia powinno ukazać się w sieci i definitywnie zamknąć historię o prokuratorze Szackim.

12.20

Zygmunt Miłoszewski rozpoczyna podpisywanie książek, kolejka jest opętana, więc stanie w niej jest w tej chwili trochę bez sensu. Biegnę do Gandalfa, gdzie w dalszym ciągu nie ma duetu Ulatowska-Skowroński, a następnie do Naszej Księgarni, gdzie z kolei urzęduje Grzegorz Kasdepke. Tu kolejka również jest potężna, ale w jej początkowym segmencie dostrzegam Sardegnę i Pisaninkę, a za chwilę materializuje się przy nas Ania z "Myśli i słowa wiatrem niesione". Przyklejam sie do nich i kolejna książka podpisana - tym razem"Bon czy ton. Savoire-vivre dla dzieci". Przy okazji naocznie przekonuję się, że mąż na Targach to samo dobro, a w każdym razie egzemplarz należący do Sardegny taki jest - nosi plecak pełen książek, cierpliwie czeka, aż Zuzia pobajczy z rozmaitymi "krewnymi i znajomymi królika" i jeszcze robi za serwis fotograficzny.

12.30

W Gandalfie nadal pusto, ustawiam się w kolejce do Miłoszewskiego, która nawet dosyć sprawnie się posuwa. W oko wpada mi pani stojąca kilka osób za mną - jakby znajoma. Nie zaczepiam jej jednak, bo głupio by było gdybym się pomyliła i nagabywała bogu ducha winną wielbicielkę kryminałów...

12.50

Idę do sali Wiedeń, gdzie ma się odbyć spotkanie blogerów - na drzwiach kartka, że wejście z drugiej strony... A gdzie ta druga strona, no gdzie? Spotykam Soulmate z koleżankami, razem już szukamy tej drugiej strony. Udało się - przy drzwiach pani sprawdza czy jestem na liście, dostaję torbę z jakimiś gadżetami i mogę wejść. Sala jest prawie pełna...

13.00

Ktoś woła: "Ania, chodź, zajęłam ci miejsce!" - to Marta z bloga "Do ostatniej pestki trzeba mocno żyć". Pomimo kilkuletniej już znajomości po raz pierwszy widzimy sie na żywo - bardzo miłe to spotkanie. Równie miło jest poznać Agnieszkę z "Dowolnika" - Ślascy Blogerzy Książkowi przybyli zresztą w dosyć pokaźnej liczbie :) Poznałam również Ejotka ( Ejotkowe postrzeganie świata) - okazuje się, że świat jest bardzo mały, a ejotkowy mąż pochodzi z sąsiedniej gminy:) Dostrzegam panią na którą zwróciłam uwagę przy Miłoszewskim - teraz o pomyłce nie może być mowy - to Magda z bloga Zapiski w wolnych chwilach  Wszyscy (a właściwiej byłoby powiedzieć wszystkie) rozglądamy się za Ojsajem, który obiecywał oddać koronę nowej Miss, czyli zwycięzcy tegorocznej Ebuki. Niestety nie ma go :(

13.10

Z pewnym poślizgiem rozpoczyna się blogerskie spotkanie - pan prowadzący (chyba z portalu Granice) dwoi sie i troi, ale widać, że nie do końca wie co ma robić. Przystępuje do ogłoszenia wyników konkursu "Ebuka 2014" - żadnego z wyróżnionych nie ma na sali (nie wiem czy ich wcale w Krakowie nie było, czy tylko nie dotarli na spotkanie), Pisaninka, której blog został nagrodzony przez czytelników zjawia się mocno spóźniona (jak się okazuje wezwana SMS-em przez koleżankę) i, pomimo że laureatka, musi zająć miejsce na podłodze pod ścianą... Przy okazji - nie było jak zrobić tego na żywo, więc z tego miejsca serdecznie Ci Aniu gratuluję :)

Zostają również ogłoszone wyniki konkursu literackiego organizowanego przez DużeKa (chyba) i oczywiście też nie ma na sali ani jednego z laureatów...

Na sali jest przedstawicielka niewielkiego wydawnictwa (niestety nie przyszło mi do głowy zapisać nazwy), która wyraża ubolewanie, że blogerzy piszą tylko o książkach dużyuch i popularnych wydawnictw, a wydawnictwa mniejsze, niszowe, pomimo wydawania dobrych tytułów, nie mają szansy sie przebić do ogólnej świadomości.

13.20

Coraz bardziej widać, że spotkanie jest całkowitą improwizacją. Prowadzący proponuje, żeby obecni na sali przedstawili się (trochę to karkołomne przy ponad setce ludzi, ale trzeba jakoś czas zająć...) Już wiem jak wyglądają Szyszka i Miranda z "Kawy z cynamonem". Po czwartym rzędzie przedstawianie sie zostaje przerwane, a za stołem na podwyższeniu pojawiają się pisarze: pani Ewa Bauer i pan Krzysztof Spadło. Niestety na nich też nie ma za bardzo pomysłu - prowadzący pyta ich czy czytają blogi, czy się nimi interesują i tyle.

13.30

Pojawia się młoda osoba (ani chybi blogerka), która postanawia ożywić dyskusję i robi to w najgorszy możliwie sposób... Jeszcze raz usłyszę o statystykach, wejściach na bloga i tym podobnych pierdołach to chyba zacznę gryźć... A dziewczyna jeszcze stwierdza, że blog, na którym są tylko recenzje to już całkiem nie ma oglądalności, a jej sie słupki podniosły jak zaczęła na nim publikować teksty o czym innym (aczkolwiek też o kulturze) i o kocie, czy innej śwince morskiej (No dobra, nie tymi słowy, ale sens taki miało), więc jej blog nie jest książkowy, tylko popkulturalny. Oczywiście odezwało się grono fanek i przyjaciółek blogerki, popierające jej wypowiedź. Na szczęście nie wszyscy myślą tak samo i równie (a może nawet bardziej) gromki brawa dostała osoba (z której występieniem również i ja się utożsamiam) pytająca czy w blogowaniu o książkach rzeczywiście liczą sie tylko słupki? Tym bardziej, że ponoć wszyscy jesteśmy zapaleńcami  i bez literatury nie ma dla nas życia...

Dyskusję podsumowała Szyszka, że osiągnięcie wysokich statystyk to kwestia kilku prostych sztuczek i jak kto ciekawy to ona może je zdradzić. Ja od siebie dodam, że często wystarczy dobry tytuł, czego przykładem mój tekst o "Dzieciach z Bullerbyn" - patologia w tytule posta przyciągnęła taką masę czytelników, że ho,ho ;)

13.45

Już myślałam, że padnie haslo do użalania sie jak to te wstrętne wydawnictwa nas wykorzystują i nie płacą, ale nie. W tym punkcie programu doszło do... no trudno, nie potrafię tego inaczej określić, całkiem nieprofesjonalnego zachowania pań z wydawnicta, które wdały się w pyskówkę... Na szczęście tym razem pan prowadzący wykazał sie refleksem i elegancko zakończył starcie ;)

Na koniec Agnieszka (Dowolnik) zaprosiła wszystkich na katowickie targi, które odbędą się pod koniec listopada, obiecując spotkanie organizowane przez ŚBK (w domyśle profesjonalnie przygotowane).

Jeszcze tylko pamiątkowa fotka z dziewczynami ze Śląska i mogłam opuścić salę Wiedeń A.

13.50

Dobiegam do Znaku, gdzie podpisywał książki Marcin Ciszewski - właściwie już skończył, ale miła pani z wydawnictwa zauważyła zdyszaną sierotę z książką w objęciach, wskazała ją pisarzowi a ten złożył podpis na swoim najnowszym dziele czyli na "Szakalu" (Tak przy okazji to książkę dostałam w piątek po południu - mam szczęście co nie?)

Z tego Znaku to ledwie żywa wyszłam, bo ktoś nie pomyślał i naprzeciwko siebie ulokował dwa duże wydawnictwa, mianowicie Znak i Literackie. W jednym z nich podpisywać miał książki Janusz L. Wiśniewski, a w drugim kończyło się spotkanie z Katarzyną Grocholą, a w kolejce już czekał Szczepan Twardoch... Masakra...

14.00

Idę do DużegoKa, gdzie ma być pani Renata Kosin. Jest! Towarzystwa dotrzymuje jej pani Ewa Bauer, a z portalu nikogo... Nie wiem, może się czepiam, ale wydaje mi się, że jakiś "gospodarz" winien tam być, choćby po to, aby w wypadku braku fanów (tu na szczęście tak nie było) biedny autor nie siedział sam jak kołek w płocie. (Tu dygresja - niespecjalnie przeze mnie lubiane wydawnictwo Novae Res swoimi autorami zajmowało się profesjonalnie, przechodziłam koło nich kilkakrotnie i jeśli nie było chętnych do podpisów to zawsze któraś z pań ze stoiska zabawiała rozmową zaproszonych pisarzy).

14.20

Zaglądam do Gandalfa - pan Jacek i pani Maria byli o czym świadczą podpisy na plakacie, ale już się zbyli. Jestem trochę zła, bo nie musiałam tej "Autorki" kupować tutaj i nosić pół dnia w torebce (która i bez tego ciężka była okrutnie).

14.30

Docieram do Czarnej Owcy, gdzie już jest (a więc sporo przed czasem) Vincent V. Severski. Właściwie to nie planowałam zakupów, ale pierwszą część jego trylogii miałam już skądś od dawna, trzecią wygrałam w konkursie na fb i brakowało mi tylko środka. A, że promocja była całkiem spora, więc się skusiłam i tak oto mam podpisanych "Niewiernych" :)

Udaje mi się jeszcze zrobić zdjęcie pisarza i aparat definitywnie pada. Jakaś sierota zapomniała podładować baterie. Ciekawe kto to był?

14.50

Przemieszczam się ponownie w stronę DużegoKa, gdzie ma gościć Marta Kisiel. Po drodze zaglądam do Platona, gdzie, również przed czasem, są już Jerzy Fedorowicz i Jarek Szubrycht, autorzy książki "Lodołamacz Fedor", czyli wywiadu rzeki, jaki pan Jerzy udzielił panu Jarkowi. Przy okazji podpisywania popełniam potężny nietakt, beztrosko ogłaszając, że książkę nabyłam nie ze względu na pana Fedorowicza (było nie było głównego bohatera) ale na okoliczność pana Szubrychta. Pan Jarek jest widocznie skonsternowany tym wybuchem uczuć u nieznanej sobie pani w wieku... (no powiedzmy zmierzającym szybko w stronę średniego) a do mnie dociera dwuznaczność mojej wypowiedzi. Szybciutko dodaję, że bardzo jestem ciekawa jakim dziennikarzem jest mąż mojej byłej uczennicy - to akurat najprawdziwsza prawda, uczyłam panią Szubrychtową w VIII klasie (matematyki...).

15.10

DużeKa - Marta Kisiel, którą witałam na Dworcu, z którą miałam przyjemność jechać na Targi i stać w kolejce do szatni podpisuje swoje książki (wiem, bezczelnie pławię się w jej blasku). Wokół niej całkiem spore kółko fanów domagających się nowych książek, niektórzy posunęli się nawet do ciasteczkowego przekupstwa. Autorka oczywiście obiecuje nowy utwór, ale za nic nie chce zdradzić kiedy to będzie...

15.30

Idę już w kierunku wyjścia, ale w kawiarence widzę Magdę (Zapiski) siedzącą z, jak się później okazało, Olą z "Książek Oli". Dociera do mnie, że muszę sie napić kawy, bo padnę. Rozmawiamy sobie na przeróżne okołoksiążkowe tematy i mam taką myśl, że tak właśnie powinno wyglądać blogerskie spotkanie - bez odgórnej moderacji, za to pozwalające poznać, przynajmniej trochę, innych zapaleńców. Same nie wiemy jak mija prawie godzina na rozmowie - dzięki dziewczyny :)

16.20

Planujemy z Olą powrót Expobusem - na szczęście jesteśmy na tyle wcześnie, że udaje nam sie bez problemu wsiąść. Niestety nie wszyscy mają tyle szczęścia, autobus nie jest z gumy, więc część osób zostaje na przystanku...

17.00

Oczywiście byłoby nieważne - musiałam zabłądzić... w Galerii Krakowskiej. Przeciągnęłam biedną Olę w tę i z powrotem po budynku. A wystarczyło od razu zejść na niższy poziom, gdzie bez problemu wiedziałabym w której części jestem. 

17.20

Ufff... Zdążyłam w ostatniej chwili na bus do domu. Tegoroczne targi uważam za odbyte...

Podsumowując: Targi, chociaż w nowym budynku, dalej są zatłoczone, duszne i gorące. Na szczęście poprawiła się sytuacja, jeśli chodzi o szatnie, toalety, kawiarnie. Na górze jest restauracja, ale jej nie zwiedzałam, więc nie mam na jej temat zdania. 

Organizacyjnie, hmm... Dobrze, że miałam mapkę i rozpisane numery stoisk, bo ciężko by było gdziekolwiek trafić. Szkoda, że organizatorzy nie pomyśleli o umieszczeniu takich informacji w kilku miejscach na sali.

O rozmieszczeniu, trochę bezsensownym, poszczególnych stoisk już pisałam wyżej.

Komunikacyjnie - też nie za bardzo jest za co chwalić.

Oferta - niektóre wydawnictwa się postarały (chociażby Czarna Owca, bo 30% rabatu to bardzo miła wiadomość), inne niekoniecznie... Ale sobie chociaż pooglądałam różnych cudeniek, szczególnie w sektorze książek dla dzieci :)

Spotkanie blogerów - z bólem serca, ale muszę to powiedzieć: porażka. Nie można organizować imprezy nie mając na nią żadnego planu. I nikogo nie usprawiedliwia nieobecność szanownego RedNacza z DużegoKa: wiadomo o niej było już kilka dni temu, to nie wyskoczyło w ostatniej chwili...

Miejmy nadzieję, że w przyszłym roku będzie lepiej :) A już szczytem marzeń byłyby jakieś identyfikatory z imieniem i nazwą bloga (takie mieli ŚBK).

Bardzo mi przykro, że nie dałam rady być na sptkaniu organizowanym przez Kaś - niestety mieszkam za daleko od Krakowa, żeby planować późniejszy powrót, a za blisko, żeby kombinować z hotelem...

Kiedy zaczynałam ten wpis Targi jeszcze trwały. Teraz już się definitywnie skończyły. 

Pomimo pewnych niedogodności już planuję obecność na następnych :)