I znowu sf. I po raz kolejny mi się podobało:)

Była sobie rodzinka Hogbenów - mama, skrzętna gospodyni domowa, tatuś prawie cały czas zalany w trupa, nadzwyczaj leniwy wuj Lemuel, dziadek, senior rodu najchętniej śpiący na zacisznym strychu oraz dwóch przedstawicieli młodego pokolenia - Saunk i Mały Sam pieszczotliwie zwany Bobasem. Mieszkali sobie w Kentucky, w starym młynie nieopodal miasteczka Piperville. 

Na pierwszy rzut oka przeciętna rodzina, ale jak rzucić tym okiem po raz drugi to dostrzeżemy, że w Hogbenach niezbyt wiele normalności znajdziemy...

Po pierwsze sprawa ich wieku - dziadek jest uchodźcą z Atlantydy, tatuś pamięta faraonów a Saunk, pomimo dziecięcego wyglądu znał osobiście Rogera Bacona i Tamerlena. Wygląd zewnętrzny Hogbenów też budzi niejakie zdziwienie, szczególnie wśród obcych - np. Mały Sam ma dwie głowy, a tatuś to w ogóle jest niewidzialny... Ale najważniejsze są zdolności, którymi natura obdarzyła rodzinkę - z kilku drutów i kawałka złomu potrafią skonstruować stos atomowy, sprawnie posługują się hipnozą, potrafią latać, wnikanie w cudze umysły czy teleportacja to umiejętności tak powszednie jak oddychanie czy chodzenie.

Hogbenowie starają się żyć na uboczu, nie rzucać się w oczy i nie skupiać na sobie uwagi - wiedzą, że kiedy świat się o nich dowie już nigdy nie zaznają spokoju...

Rodzina Hogbenów to bohaterowie 4 opowiadań Henry'ego Kuttnera z tomu "Stos kłopotów". 

Autor żył w latach 1914-1958 w Stanach Zjednoczonych i był jednym z najbardziej znanych autorów sf w latach 40-tych i 50-tych. Publikował swoje utwory pod licznymi pseudonimami, a od 1940 roku tworzył je we współpracy  z żoną, również pisarką.

Oprócz opowiadań o Hogbenach w zbiorze znajduje się jeszcze kilka innych opowiadań - dwa podejmują tematykę kosmitów, natomiast bohaterem trzech historii jest genialny wynalazca Galloway Gallegher. To wirtuoz wśród wynalazców, ma jednak jedną słabostkę - siła jego geniuszu jest wprost proporcjonalna do ilości wypitego alkoholu. Tak, że po szczególnie twórczym okresie Gallegher niejednokrotnie nie jest sobie w stanie przypomnieć do czego służy jego najnowszy produkt.

Moja znajomość sf jest dosyć mierna, ale po raz pierwszy trafiłam na książkę z gatunku fantastyki naukowej przy czytaniu której chichotałam. Jeśli Henry Kuttner wszystkie swoje utwory pisał w takim stylu to ja chcę jeszcze. I choć bardzo nie lubię opowiadań to akurat ten zbiór bardzo mi przypadł do gustu - polecam.