Wakacyjne podróże - Tokio z Marcinem Bruczkowskim

Co prawda do rozpoczęcia wakacji jeszcze całe dwa tygodnie, ale pogoda nastraja optymistycznie i wiele osób już planuje letnie wojaże. Jak na razie wygląda na to, że po raz kolejny lato spędzamy w domu (od czasu do czasu wybywając na jednodniowe wycieczki), ale od czego literackie podróże?

Podobnie jak w ubiegłym roku będę sobie więc wędrować bez wiz i paszportu, bez konieczności szukania kantorów i wykonywania szczepień na przeróżne egzotyczne choróbska. Już dzisiaj zapraszam na taką pierwszą wakacyjną podróż, i to od razu do Japonii.

Marcin Bruczkowski to pisarz, informatyk i... perkusista. Po ukończeniu anglistyki na Uniwersytecie Warszawskim wyjechał do Japonii na studia kulturoznawcze. W Kraju Kwitnącej Wiśni przeżył 10 lat a następnie wyjechał do Singapuru, skąd po kilku latach wrócił do Polski.

W 2004 roku  ukazała się jego pierwsza książka "Bezsenność w Tokio" będąca wspomnieniami z dekady spędzonej w stolicy Japonii.

Przeciętnemu Europejczykowi (no dobrze, Amerykaninowi też) Japonia kojarzy się z judo i karate, firmami elektronicznymi, Toyotą i Mazdą, sushi i pałeczkami, zieloną herbatą i hotelami kapsułowymi. Tymczasem kiedy już taki obcy (w Japonii nazywany gajdzinem) znajdzie się w Tokio czy w którejś innej japońskiej metropolii zauważy, że większość jego wyobrażeń o życiu w kraju samurajów jest całkowicie oderwana od rzeczywistości.

Marcin Bruczkowski odczuł na własnej skórze różnice kulturowe i na początku swojej japońskiej kariery popełnił wiele nietaktów, np. bawiąc w pewnym szacownym domu wszedł do jadalni w kapciach przeznaczonych do odwiedzania toalety - Japończycy mają specjalne obuwie do różnych pomieszczeń i biada temu kto nie dopasuje butów do miejsca w którym przebywa.

Autor w dowcipny sposób opisuje swoje kontakty z Japończykami i ich zwyczajami, z policją i ze służbą zdrowia, wspomina problemy komunikacyjne w wielkim mieście oraz różnorodne zajęcia, których się podejmował aby zarobić na życie. Sporo miejsca poświęca japońskiej kuchni, tak odmiennej od tego do czego jesteśmy przyzwyczajeni oraz standardom mieszkaniowym - już nawet nie chodzi o niewielki metraż, bo tak naprawdę Japończyk, który pracuje po kilkanaście godzin na dobę wykorzystuje mieszkanie tylko jako sypialnię, ale fakt, że własna łazienka i toaleta są luksusem, na który niewiele osób może sobie pozwolić trochę mną wstrząsnął...

Ważną rolę w tych wspomnieniach odgrywają przyjaciele i znajomi autora, zarówno Japończycy jak i inni gajdzini. Co ciekawe w książce mamy obraz jakby dwóch różnych narodów - mieszkańcy prowincji są niezwykle otwarci, przyjacielscy i na wszelkie sposoby starają się pomóc obcokrajowcowi, natomiast tokijczycy oraz mieszkańcy innych wielkich miast są obcym nieprzychylni - autor nie raz doznał tej wrogości, poczynając od odmowy wpuszczenia do lokalu gastronomicznego, poprzez problemy z wynajęciem mieszkania na poprzecinanych kołach samochodu kończąc.

Książka Marcina Bruczkowskiego to świetna lektura nie tylko dla osób zainteresowanych Japonią, to ciekawa historia, napisana ze swadą i dużym dystansem do siebie - to wspaniała lektura na leniwe letnie popołudnie. Polecam.