Dlaczego nie oglądam telenowel i staram się nie czytać opisów na okładkach książek

Na początku będzie dygresja - aczkolwiek związana z tematem.

Zdarzyło Wam się kupić książkę tylko dlatego, że opis na okładce sugerował podobieństwo do jakiegoś ukochanego czytadła? Np. "To nowa Bridget Jones!" albo "Jeżeli kochasz bohaterów Tolkiena to pokochasz...", że nie wspomnę tych światowych bestsellerów, które jakoś tak długo zalegają księgarniane półki i tylko łapią kurz? A ile razy hurraoptymistyczne opisy zgadzały się z prawdą?

No właśnie...

I czasem zwyczajnie nie rozumiem dlaczego wydawnictwa strzelają sobie takie "samobóje"? Czy takim wielkim grzechem byłoby napisanie bez ochów i achów, w dwóch zdaniach o czym książka jest? Ciekawe jak wielu czytelników wtedy sięgnęłoby po taką książkę? Ja powiem od siebie - w chwili kiedy widzę takie entuzjastyczne opisy dotyczące książki czy autora o którym nikt lub mało kto słyszał to nawet nie patrzę w tamtą stronę wietrząc li tylko chwyt marketingowy...

Sępy już czekają na słodycze...

Czemu miał służyć ten przydługi wstęp poza możliwością popsioczenia sobie?

Otóż trafiła do mnie kolejna "Włóczykijkowa" książka a mianowicie "Teleznowela" Rafała Skarżyckiego. Pominąwszy nieciekawą okładkę spojrzałam cóż to na temat tego dziełka ma do powiedzenia wydawca. A tam oczywiście "błyskotliwa opowieść", "poczucie humoru", "prześmiewczy sposób (narracji - dop.wł.) - czyli można się spodziewać zjadliwej satyry na temat filmowego światka. 

Ale spodziewać się a dostać coś to już dwie różne sprawy... Powiem szczerze, że nie zauważyłam w tej książce praktycznie nic śmiesznego więc wydawca mnie po prostu okłamał... Ale do rzeczy.

Bohaterami książki jest czworo trzydziestolatków z Warszawy - Miłosz - początkujący scenarzysta, Agata - jego dziewczyna pracująca w firmie PR, Julita - przyjaciółka Agaty, która zajmuje się domem, Andrzej - mąż Julity, pracownik branży IT, dyrektor krakowskiego oddziału firmy. Mamy jeszcze kilku bohaterów drugoplanowych, głównie współpracowników Miłosza, jako że głównym tematem jest praca nad scenariuszem nowej, hitowej telenoweli. I powiem szczerze, że biorąc pod uwagę poziom co niektórych telewizyjnych produkcji jestem w stanie uwierzyć, że ich powstawanie wygląda tak jak wygląda - autor książki jest bowiem również scenarzystą (kilkanaście odcinków TVN-owskiego serialu "Prosto w serce" jest autorstwa Rafała Skarżyckiego - nie byłam w stanie uściślić, czy to autor książki, czy aż tak duża zbieżność nazwisk). Ta część utworu jest zdecydowanie najlepsza.

Drugim tematem omawianej książki są starania Julity i Andrzeja o dziecko - tu jestem totalnie zdegustowana. Zupełnie nie rozumiem jaki sens mają te starania, bo tak naprawdę tych dwoje ludzi nie łączy nic poza kredytem zaciągniętym na mieszkanie - nie ma w tym związku ani grama uczucia, wspólnoty poza weekendowym obiadem u rodziców Andrzeja, oni nawet nie mają wspólnych tematów do rozmowy... A i sam opis tych starań jest po prostu wstrętny - tu być może przesadzam i podchodzę do problemu zbyt emocjonalnie, gdyż dane mi go było poznać na własnej skórze, ale wiem skądinąd, że można o tym pisać zupełnie inaczej (żeby nie być gołosłowną - "Zupa z ryby fugu" Moniki Szwai o której pisałam TUTAJ).

Dlaczego ta książka powinna dalej wędrować?

Cóż... Choćby dlatego, że ma bardzo różne recenzje - od umiarkowanych zachwytów po totalna krytykę (ja jestem gdzieś pośrodku) więc najlepiej samemu przekonać się jaką reakcję wywoła w naszym przypadku. Poza tym wydaje mi się, że w miarę realistycznie oddaje świat telewizyjnych tasiemców a także, co może nawet ważniejsze, pokazuje życie młodych ludzi, którzy robiąc karierę zagubili to co w życiu najważniejsze - miłość, przyjaźń i szacunek dla samego siebie.

Książka przekazana do akcji "Włóczykijka" przez
 Wydawnictwo Prozami