Gdzie jesteś Nadziejo?

Katarzyna Michalak, lub jak kto woli Kejt Em to jedna z moich ulubionych polskich autorek. Mam wszystkie jej książki (no dobra, prawie wszystkie, bo brak mi "Powrotu do Ferrinu" ale jego w normalnej dystrybucji chyba nie było?), chociaż nie wszystkie jeszcze przeczytane, ponieważ rozmaite rodzinne baby mi je podbierają i ja, prawowita jakby nie było właścicielka, zostaję zepchnięta na koniec kolejki...

W ubiegłym tygodniu do moich rąk trafiło najmłodsze dziecię pisarki czyli "Nadzieja". Mając na uwadze swoje doświadczenia po lekturze "Poczekajki", Zachcianka", "Poziomki" i "Jagódki"przygotowałam się na wzruszenia ale i na sporą porcję dobrej zabawy. O 20.30 dziecko poszło spać, małżonek wsiąkł przed telewizorem (EURO! EURO!) a ja z kubkiem owocowej herbatki i paczką chusteczek higienicznych pod ręką (bo  mam oczy na tzw. "mokrym miejscu") zabrałam się do lektury. Cztery godziny i trzy paczki chusteczek później odłożyłam przeczytaną książkę na szafkę i westchnęłam "Kejt Em jak mogłaś mi to zrobić...". Bo zamiast spodziewanej wzruszająco-zabawnej baśni do jakich byłam przyzwyczajona otrzymałam poruszającą, zapadającą w serce, dramatyczną opowieść o miłości i nienawiści, poświęceniu i odrzuceniu,bólu, strachu i o nadziei, której nie wolno porzucać nawet w najgorszych chwilach swojego życia.

Sześcioletnia Lila i dwa lata starszy Aleksiej poznali się w nietypowych okolicznościach. Dziewczynka znalazła w lesie rannego chłopca i sprowadziła do niego pomoc. To wydarzenie rozpoczęło wieloletnią i bardzo burzliwą znajomość, która przechodziła przez przeróżne stadia, ale która była dla nich czymś najważniejszym na świecie. Obydwoje odrzuceni przez środowisko - Lila mieszkająca z ojcem pijakiem i brutalem, nie mająca oparcia w macosze ani w przybranej siostrze, wyśmiewana przez inne dzieci ponieważ się jąkała i Aleks, pochodzący z łemkowskiej rodziny mieszkającej w Czarnobylu, przez wiejskie środowisko uważany za "Ruska", sierota, którego rodzice zginęli w czasie katastrofy elektrowni, wychowywany przez daleką krewną przylgnęli do siebie od pierwszej chwili, Przeżyli jedno wspaniałe lato, wspomnienie którego musiało im wystarczyć na dalsze, pełne przeszkód i problemów życie. Jesienią Aleks ze swoją ciotką wyprowadzili się a Lila została pozbawiona jedynych osób, które ją rozumiały i kochały. Ponownie zobaczyli się dopiero za kilka lat i od tej pory drogi tych dwojga co jakiś czas sie spotykały -  jednak po dawnych wzajemnych relacjach, zaufaniu i przyjaźni nie pozostało nawet śladu. Wychowywani i dorastający w całkiem odmiennych warunkach nie potrafili się już porozumieć, a każde kolejne spotkanie niosło za sobą ból i cierpienie...  

Czy Lila i Aleks zdołają odnaleźć drogę do siebie nawzajem? Czy uratują choćby cząstkę tego co ich łączyło w dzieciństwie? Czy uda im się odnaleźć Nadzieję? Cóż, o tym przekonacie się sięgając po najnowszą książkę Katarzyny  Michalak.

Czytając pierwsze rozdziały książki przypomniało mi się moje własne dzieciństwo - na szczęście w moim rodzinnym domu nie było alkoholu i przemocy, ale kilkoro z moich kolegów i koleżanek nosiło widoczne ślady działań wychowawczych rodziców a i nocne ucieczki z domu, bywało, że w samej bieliźnie i boso też nie były czymś niezwykłym. Jeżeli ktoś miał szczęście i udało mu się wyrwać z tego rodzinnego bagienka miał szansę na bardziej normalne życie. Inni dorastali i powielali zachowania swoich najbliższych stając się ofiarami przemocy bądź też  odgrywali się za własne problemy na innych. Tak też potoczyło się życie Lili - poniewierana przez ojca, siostrę a i po trosze przez macochę rozpaczliwie  szukała kogoś kto by ją pokochał, a równocześnie nie potrafiła odwzajemnić prawdziwego uczucia jakim darzył ją Aleksiej. 

Przyznam się, że kilka razy miałam chęć potrząsnąć tą całą Lilką, która jak demoniczna Lilith była przekleństwem dla Aleksa ale i dla siebie również. Jednak za chwilę przychodziła refleksja, że tak naprawdę to głęboko nieszczęśliwa dziewczyna a potem kobieta, samotna, nie radząca sobie ze swoimi uczuciami, pełna kompleksów i poczucia niższości, ktoś o kim mówi się, że to "urodzona ofiara", nie kochana i nie rozumiana przez nikogo...

Zachęcam do poznania tego nowego, zupełnie innego oblicza Kejt Em. 

A ja w ramach odreagowania tej niezwykle emocjonalnej historii zapoznam się z dalszymi losami innej z bohaterek urodzonych w wyobraźni "Tej Michalak" - na swoją kolej czeka bowiem "Powrót do Poziomki" - to idealna lektura na pierwszy dzień lata, nieprawdaż?