O spotkaniu biblionetkowym i błyskawicznie działającym Weltbildzie

Pierwsza lipcowa niedziela była tak upalna, że według słów mojego szanownego małżonka "Trzeba być nienormalnym żeby się gdzieś z domu wybierać...". Cóż, wychodzi na to, że cała rodzina ma bzika, bo ten dzień wybraliśmy sobie na podróż do Krakowa - w celu ukulturalnienia dziecięcia własnego (Smocza Jama, Dzwon Zygmunta, rejs statkiem po Wiśle) oraz, a właściwie przede wszystkim, po to żeby się spotkać z innymi wariatami noszącymi szacowne miano krakowskich biblionetkowiczów.

Jako, że cały czas szukamy w Krakowie "naszego" biblionetkowego miejsca więc testujemy kolejne lokale - tym razem padło na doskonale wszystkim znaną (chociażby ze słyszenia) "Piwnicę pod Baranami".

"Piwnica pod Baranami" powstała w 1956 roku z inicjatywy krakowskich studentów jako miejsce gdzie mogliby się spotkać, porozmawiać i ogólnie miło spędzić czas (tu już każdy może sobie sam kombinować jak oni ten czas spędzali). Dosyć szybko powstał kabaret, którego szefem był Piotr Skrzynecki, a wśród pierwszych występujących tam artystów znalazła się m.in. późniejsza pisarka Joanna Olczak-Ronikier. Największe swoje sukcesy piwniczny kabaret odnosił w latach 60-tych i 70-tych, wtedy powstały najsłynniejsze utwory, a wykonujący je artyści, chociażby Ewa Demarczyk czy Marek Grechuta, byli znani w całym kraju. 

Dlaczego o tym piszę? Ano dlatego, że kiedy już pokonaliśmy dosyć strome schody to tak jakby się weszło w klimat tamtych lat - nie powiem, ciekawe odczucie. Niestety nie tylko wystrój został przeniesiony z lat PRL-u. Pani barmanka też... Chociaż na oko to rocznikowo późne lata 80-te sobą prezentowała. 

Jakby nie było ruszało się dziewczę w tempie żółwim, tak, że przez prawie godzinę kogoś z nas przy stole brakowało, bo właśnie usiłował sobie coś do picia zamówić. Już nie mówię o mnie, bo widząc co się dzieje całkiem kretyńsko zapodałam sobie mrożoną czekoladę, więc i proces jej tworzenia musiał trwać, ale Lutek na dwa piwa ponad 20 minut czekał... Tak, że gdybyśmy się jeszcze raz tam mieli spotkać, to chyba z własnymi napitkami w termosikach;)

Stół szybciutko zapełnił się książkami, zaczęło się pożyczanie, oddawanie, zachwalanie - no wszyscy przecież wiecie jak to wygląda. I tu muszę się przyznać, że po raz kolejny podniosłam poprzeczkę, jeśli chodzi o moje roztargnienie i coraz bardziej dające się we znaki kłopoty z pamięcią. 

Otóż jurczak nie mogła być obecna na spotkaniu, więc podała przez tynulec książki, które pożyczyła poprzednim razem. Wśród tych książek były dwie, które, ze względu na tematykę wzbudziły moje zainteresowanie. I tu pojawił się problem, bo nikt nie przyznawał się do bycia właścicielem owych książek. Umówiłyśmy się ostatecznie, że ja książki biorę a tynulec skontaktuje się z jurczak i dowie się czyje one są. I dopiero po powrocie do domu i sprawdzeniu notatek z poprzedniego spotkania okazało się, że koniecznie chciałam pożyczyć... swoje własne książki...

Tym razem, z powodu ciągłej rotacji przy stole dyskusje trwały w podgrupach a było o:

-kondycji polskiej szkoły

-skoczkach wysokościowych (znaczy się z wieżowca bez spadochronu)

-przygodach z policją

-literaturze z wiejskimi klimatami w tle

-wieku Lutka (dzięki mojemu dziecku znamy tę magiczną liczbę, ale nikomu jej nie zdradzimy)

-kłopotach z powierzchnią zajmowaną przez książki 

-problemach z samodzielnym montażem mebli zakupionych w pewnej bardzo znanej sieci handlowej

-i stu innych rzeczach jeszcze.

Niestety po raz kolejny okazało się, że czas w miłym towarzystwie pędzi na złamanie karku i trzeba opuszczać chłodne wnętrza Piwnicy i zmierzyć się, tym razem z wieczornym, krakowskim upałem.

Na pamiątkę zostało kilka zdjęć  a kolejne spotkanie to już po wakacjach pewnie będzie... 

***************************************************************

Spotkanie było w niedzielę a w środę spotkała mnie taka przygoda:

Zadzwonił telefon. Miły męski głos sprawdził moje personalia a następnie oznajmił, że jest kurierem,  ma dla mnie paczkę z Weltbildu, chciałby ją w godzinach popołudniowych doręczyć i w związku z tym chce się dowiedzieć gdzie ma mnie szukać. I w tym miejscu kompletnie mnie zatkało... 

Nie chodzi o sam fakt istnienia czegoś takiego jak przesyłki kurierskie, nawet u nas na wieś od czasu do czasu coś przywożą i nikt nie ucieka przed nimi w popłochu. Bardziej poraziła mnie szybkość z jaką Weltbild realizuje zamówienia, bo ja właśnie dwie godziny wcześniej złożyłam sobie zamówienie w tej ich promocji Milion książek na lato po 9,90 ...

Okazało się, że to jednak nie ta paczka (przybyła po bożemu dzisiaj, nawet ten sam kurier ją przywiózł) a sympatyczny prezent od wydawnictwa - niebieska okładka, w której każdej książce będzie "do twarzy"  a w środku oczywiście książkowa niespodzianka:)

A dzięki wspomnianej promocji wzbogaciłam się o kilka książek, które wraz z różnego rodzaju pożyczkami stworzyły taki oto stos:

Od dołu patrząc mamy:

• "Polska. 1001 miejsc, które musisz zobaczyć" - zakup własny na kiermaszu szkolnym
• "Na plebanii w Haworth" A. Przedpełska-Trzeciakowska - promocja w Weltbildzie
• "Klątwa Konstantyna" M. i M. Kuźmińscy - j.w.
• "Koniec wiosny w Lanckoronie" A. Błotnicka - j.w.
• "30 lat życia z Madzią" Z. Niewidowski - j.w.
• "Żony i kochanki Henryka VIII" K. Hart - j.w.
• "Ciekawostki z dworów królewskich" A von Schonburg - j.w.
• "Pitu i Kudłata dają radę" L.K. Talko - j.w.
• "Mocne ramiona pani Kicz" M. Sołtysik - niespodzianka z Weltbildu
• "Czarny mustang" K. May - z biblioteki
• "Czytelniczka znakomita" A. Bennett - pożyczka biblionetkowa
• "Smażone zielone pomidory" F. Flagg - j.w.

A przed chwilą przyszedł mail z Weltbildu, że kolejne książki na promocyjnej liście się pojawiły. 

Kurczę, jakiś sponsor by się przydał albo co...