Maraton z Dziewicami

Trzy książki (każda ponad 300 stron) przeczytane w ciągu 2 dni? Zapewniam Was, że jest to w sprzyjających okolicznościach przyrody całkiem realne do osiągnięcia. Taki bowiem czytelniczy wynik udało mi się osiągnąć w ciągu poniedziałku i wtorku (2-3 maj br.), kiedy to przeczytałam niemal jednym ciągiem cykl książek Moniki Szwai a mianowicie „Klub Mało Używanych Dziewic”, „Dziewice, do boju!” oraz „Zatoka Trujących Jabłuszek”.

Zanim podzielę się wrażeniami z lektury to coś o tych sprzyjających okolicznościach przyrody. Jak wiadomo zapalony mól książkowy potrafi nie jeść, nie spać, nie oglądać telewizji (że o tak trywialnych zajęciach jak pranie, prasowanie i sprzątanie nie wspomnę) tylko czytać, czytać i czytać, szczególnie, gdy coś ciekawego w łapki wpadnie. Niestety bardzo często biedny mól obarczon jest całkiem lub prawie całkiem nieczytaną rodziną, która jego pasję może i rozumie, ale domaga się jakichś w miarę konkretnych posiłków i poświęcenia sobie choćby odrobiny uwagi.

Nie inaczej jest z moimi chłopakami. Na całe szczęście (moje oczywiście) mąż mój Robert w poniedziałek był w pracy prawie 12 godzin, a we wtorek w ramach relaksu udał się na ryby – wrócił mokry, zakatarzony i zasypany śniegiem ale z 1,5-kilogramowym karpiem – pyszną kolację mieliśmyJ

Synkowi już dawno obiecałam filmowy maraton – więc w poniedziałek poleciały wszystkie części „Epoki lodowcowej” a we wtorek również trzy części „Opowieści z Narni”. Piotruś, kochane dziecko, jest parówkożerny, więc z zaprowiantowaniem wielkich problemów nie było.

Pogoda za oknem taka bardziej listopadowa – więc i pani Przyroda stanęła na wysokości zadaniaJ

Tak więc miałam możliwość przeniesienia się na te dwa deszczowo-śniegowe dni do pięknego, słonecznego Szczecina oraz w inne nieco bardziej egzotyczne klimaty. „Dziewicza” trylogia pani Moniki opowiada o czterech przyjaciółkach z licealnej ławki – Alinie, Agnieszce, Marcelinie i Michalinie. Poznajemy je na spotkaniu odbywającym się w 20 rocznicę studniówki. Wszystkie cztery pokończyły studia, mają dobrą, choć nie zawsze satysfakcjonującą pracę (Alina jest doradcą kredytowym w dużym banku, Agnieszka dyrektorką prywatnego liceum, Marcelina pracuje w Urzędzie Miasta a Michalina nadzoruje zieleńce na miejskim cmentarzu) i wszystkie są mniej lub bardziej samotne. Takie spotkanie klasowe po latach to jeden z momentów, kiedy człowiek robi ze sobą obrachunek z życia i bardzo często podejmuje jakieś wielkie życiowe decyzje. Nie inaczej jest z naszymi bohaterkami – postanawiają coś zmienić w swoim z lekka nudnawym życiu i zakładają tytułowy Klub Mało Używanych Dziewic – organizację pożytku publicznego. W ramach klubu Alina zostaje wolontariuszką na dziecięcym oddziale onkologicznym, Agnieszka zaczyna opiekować się mieszkającą w sąsiedztwie staruszką a Michalina, która początkowo chce pomagać w hospicjum, ostatecznie zmienia pracę i zajmuje się planowaniem ogrodów. W życiu Marceliny też zachodzi zmiana, bowiem okazuje się, że jest w ciąży z aktualnym adoratorem. Jak potoczą się dalsze losy Dziewic i czy znajdą swoich rycerzy – kto ciekawy odsyłam do książek.

Monika Szwaja to jedna z moich ulubionych pisarek. W jej książkach jest ciepło i poczucie humoru ale są też i poważniejsze tematy. Wiele z nas 40-latek boryka się z podobnymi kłopotami jak bohaterki tych książek – problemy w pracy, dorastające potomstwo w okresie „burzy i naporu”, rodzice, którzy nie rozumieją, że ich dzieci już od dawna są dorosłe, nieodpowiedzialni partnerzy – przykłady można mnożyć. I może dlatego są to książki po które sięgamy, kiedy nam smutno i źle.

Spotkałam się z wieloma niezbyt przychylnymi opiniami na temat książek pani Moniki – że to takie czytadła dla gospodyń domowych, że przewidywalne, schematyczne i od pierwszej kartki wiadomo jak się skończy… Może to i prawda, ale wiem jedno – życie samo w sobie niesie tyle różnych problemów, że nie trzeba ich na siłę szukać w literaturze. A książka to mój przyjaciel z którym mogę się pośmiać, nad którym zdarzy mi się uronić łzę i który ma mnie podnieść na duchu w trudnych chwilach – i te książki takie właśnie sąJ