TOP10 - największe literackie rozczarowania

Top 10 to akcja, przy okazji której raz w tygodniu ma blogu pojawiają się różnego rodzaju rankingi, dzięki którym czytelnicy mogą poznać bliżej blogera, jego zainteresowania i gusta. Jeżeli chcesz dołączyć do akcji - w każdy piątek wypatruj nowego tematu na dany tydzień.

Dziś przyszła pora na... Dziesięć największych rozczarowań literackich!

Dzisiejsze zestawienie powinno się raczej nazywać GNIOT 10, bo o rozczarowaniach ma być. No, niestety zdarzyło mi się kilka takich... Część rozczarowań ma charakter szczegółowy - dotyczy konkretnej pozycji literackiej, natomiast część ma charakter bardziej ogólny - to raczej zjawisko okołoliterackie, ale mające wpływ na odbiór pewnych książek przeze mnie.

1. "Cień wiatru" - to jedno z największych rozczarowań ubiegłego roku. Zachęcona bardzo pozytywnymi recenzjami i ogólnym zachwytem nad książką wypożyczyłam, zabrałam się do lektury, przemordowałam kilkadziesiąt stron i... odłożyłam, bo bałam się, że mi się szczęka wywichnie od ziewania:(

2. "Walkirie"  - dawno już nie przeczytałam czegoś tak... udziwnionego? głupiego? naciąganego? Nie bardzo wiem, jak się odnieść do tej książki. Bo gdzie tu sens i logika - pomieszanie skrajnego katolicyzmu, religi pogańskiej i sekciarstwa (nie przychodzi mi niestety inne określenie na zachowanie tytułowych Walkirii...). I jeszcze na początku autor zaznacza, że historia jest prawdziwa - z całym szacunkiem, ale udar słoneczny, któremu uległ na początku swej opowieści był chyba silniejszy niż myślał i jego skutki mamy na kartach tej książki.

3. "Strażnik marzeń" - moje wrażenia z tej lektury umieściłam TUTAJ więc nie będę się powtarzać...

4. "Zwyczajny facet" - podobała mi się rozlewiskowa trylogia, zachwyciły mnie wspomnieniowe "Fikołki na trzepaku" więc złapałam kolejną książkę Kalicińskiej i... niestety - nuda, nuda, nuda... Ale o tym pisałam już TU więc jak kto ciekawy to zapraszam:)

5. "Lądowanie w Garwolinie" - uwielbiam Chmielewską, więc każdą jej książkę łapię z bibliotecznej półki bez zastanowienia licząc na dobrą zabawę. Niestety ta książka jakaś taka przekombinowana jest i humor w niej prezentowany zupełnie do mnie nie przemawia...

6. Porównywanie nowych książek do uznanych już i sławnych powieści  - pisałam o tym przy okazji książki "Teleznowela". Jest to bardzo irytujące, bo najczęściej niewiele te książki mają ze sobą wspólnego. A jeszcze te okładkowe opisy... Jakby im wierzyć to ze wszystkich stron otaczają nas same bestsellery i międzynarodowej klasy autorzy...

7. Polskie tłumaczenie tytułów - przykład pierwszy z brzegu "Dziewczyna, która pływała z delfinami" (zaznaczam, że sama książka baaardzo mi się podobała) - wszystko pięknie, poza tym, że o delfinach w książce jest ledwie parę zdań, a w oryginalnym tytule nawet śladu po tych sympatycznych ssakach nie ma...

8. Ponowne tłumaczenia klasycznych książek - tu dla przykładu wspomnę o "Władcy pierścieni" (to jedna z ulubionych książek - ale w jedynie słusznym tłumaczeniu M. Skibniewskiej), gdzie w jednej z polskich wersji "Obieżyświat został Łazikiem, B. Baggins - B. Bagoszem a hobbici nie mieszkali w Shire a we Włościach. Jeżeli już z jakiegoś powodu trzeba robić nowy przekład niechże się tłumacz trzyma z daleka od nazw własnych...

9. Lektury z opracowaniem - staram się omijać z daleka ale akurat egzemplarz „Świętoszka”, który trafił w moje ręce to była właśnie taka lektura z opracowaniem. Obok tekstu znajdowały się ikonki oraz objaśnienia wskazujące na szczególnie ważne partie tekstu oraz wiekopomne uwagi w stylu „Elmira opisuje wygląd Tartuffe’a”. Jak dla mnie było to dosyć irytujące bo po pierwsze rozpraszało uwagę, a po wtóre jeżeli ktoś czyta to chyba widzi, że to o tej osobie jest rozmowa, a nie dajmy na to o proboszczu z pobliskiego kościoła. I potem się dziwimy, że ta młodzież (na całe szczęście tylko, mam nadzieję, niewielka jej część) jakaś taka niemrawa, bez własnego zdania, leniwa… A po co się wysilać jak wszystko jest podane na tacy.

10. Autor nie mający pojęcia o realiach o których pisze - szczególnie widać to u autorów debiutujących. I tak np. książka "Doktor Karolina" opowiada o młodej pani weterynarz, która w czasie wakacji przeprowadza się  na wieś. Odniosłam wrażenie, że autorka nie ma bladego pojęcia o życiu na wsi - gdyby jakiś weterynarz wpadł na pomysł szczepienia psów w okresie żniwnym, to chyba by go wieś śmiechem zabiła, tego typu akcje przeprowadza się zimą, kiedy nie ma prac polowych. Mnie zupełnie rozłożyła sprawa likwidacji szkoły opisana w tej książce - otóż 2 tygodnie przed rozpoczęciem roku szkolnego burmistrz (normalna wiejska gmina ma zazwyczaj wójta ale tutaj jest burmistrz) postanawia sprzedać budynek szkoły i dlatego placówkę likwiduje. W związku z tym na wsi robi się pospolite ruszenie, jedna z nauczycielek postanawia zostać dyrektorem a ludzie niemal "z ulicy" w tym pani weterynarz będą uczyć dzieci. No bzdura kompletna...