Całkiem nieromantyczna romantyczka

Za oknem duchota, nawet na moim balkonie, który od północnej strony domu jest, trudno wytrzymać... Idealna lektura na taki dzień to coś w miarę lekkiego, trochę romantycznego i wzruszającego. I taka właśnie książka, jeśli wierzyć temu co na okładce napisał wydawca, od dłuższego już czasu czekała na mojej półce. "Miłość wyczytana z nut" to debiutancka książka Aleksandry Tyl, z pisarstwem której miałam już ogromną przyjemność się zetknąć za sprawą "Alei Bzów" o której pisałam TUTAJ. Mając na uwadze, że od "Alei" nie mogłam się oderwać przygotowałam się na równie wciągającą lekturę, wybrałam dzień kiedy nasi siatkarze mają wolne (IO mają swoje prawa) i zabrałam się do czytania. I jakoś mnie nie wciągnęło... W międzyczasie ugotowałam obiad, odrobiłam jakieś zaległe prasowanie i jeszcze sobie naszych "brązowych" żeglarzy (znaczy się Przemysława Miarczyńskiego i Zofię Klepacką) pooglądałam:)

Eliza to zbliżająca się do 30-tki pracownica świetlicy środowiskowej. Lubi swoją pracę, chociaż nie daje jej ona jakiejś wielkiej satysfakcji. Jest jedynaczką, ma przyjaciółkę Magdę i nie ma faceta... A bardzo by chciała mieć męża, dziecko, własny dom - to przecież niezbyt wygórowane marzenia. I oto na jej drodze staje dwóch mężczyzn - poznany przez przypadek lekarz Adam oraz znajomy z przeszłości, skrzypek Bruno. Eliza nie potrafi się zdecydować, którego z nich chce widzieć u swojego boku i spotyka się z obydwoma. I kiedy już jest prawie gotowa dokonać wyboru los decyduje za nią - po zakrapianej alkoholem imprezie budzi się rano przy boku Adama, a na skutki szalonej nocy nie trzeba długo czekać - Eliza jest w ciąży. I dopiero wtedy dociera do niej z całą jasnością kogo tak naprawdę kocha...

Historia Elizy, Adama i Bruna jest dosyć przewidywalna, ale o to nie mam większych pretensji - tego można sie domyślić czytając opis z okładki, zresztą romantyczne historie tak najczęściej mają że ona kocha jego, ale na skutek różnych okoliczności musi być z innym, a on czeka cierpliwie aż ona się od tego innego uwolni a potem żyją długo i szczęśliwie - koniec.

Co mnie natomiast w tej książce najbardziej męczyło to główna bohaterka - niesympatyczna, wyrachowana materialistka, która na siłę wmawia sobie a i czytelnikowi również jaka to ona jest romantyczna. Taaak... Noga od taboretu jest równie romantyczna jak ta cała Eliza. I rzeczona noga jest chyba inteligentniejsza od pani świetliczanki - bo z całym szacunkiem, jeżeli facet przez cały czas tokuje na swój temat (oczywiście w samych superlatywach), z lekceważeniem odnosi się do tego co ma do powiedzenia jego towarzyszka, ciągle ją strofuje i wytyka różne wady, cały czas forsuje swoje, jedynie słuszne, poglądy to gołym okiem widać że to snob i burak pastewny a nie żaden królewicz z marzeń i snów.

Kto mi się w tej książce podobał, to Magda, przyjaciółka Elizy - trochę zwariowana, ale kiedy trzeba rozsądna, lojalna, nie ocenia Elizy i jej postępowania i jest zawsze gotowa pomóc i wspierać. Bo na rodzinne wsparcie i zrozumienie też nie bardzo jak ma Eliza liczyć - no, oddając sprawiedliwość mama i babcia dbają aby dziewczyna miała pełną lodówkę i tyle.

Na całe szczęście, jak już pisałam, to nie jest pierwsza w moim dorobku czytelniczym, książka pani Aleksandry Tyl - bo gdyby tak było to raczej po następne bym nie sięgnęła. A tak wymazuję "Miłość wyczytaną z nut" z pamięci, w dalszym ciągu jestem zakochana w "Alei Bzów" i z nadzieją czekam na kolejne książki tej autorki.

Książkę przeczytałam w ramach akcji  "Włóczykijka"