Bo książka jest dobra na wszystko...

Styczeń 1946 roku - Juliet Ashton w czasie wojny pisywała satyryczne felietony do "Spectatora" a teraz wydała je w książce, która cieszy się dużą popularnością. Sidney Stark, jej wydawca a zarazem wieloletni przyjaciel namawia ją do napisania kolejnej książki. Problem w tym, że Juliet nie ma za bardzo pomysłu o czym by mogła być ta książka. Pewnego dnia otrzymuje list od niejakiego Dawsey'a Adamsa mieszkającego na Guernsey (jedna z Wysp Normandzkich leżących w Kanale La Manche) z którego dowiaduje się o Stowarzyszeniu Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek. Zaintrygowana tą oryginalną nazwą Juliet odpisuje nieznajomemu i tak rozpoczyna się korespondencyjna znajomość z Dawsey'em oraz innymi członkami Stowarzyszenia.

"Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek" to powieść epistolograficzna, której autorkami są Mary Ann Shaffer i Annie Barrows. Chociaż akcja książki toczy się już po zakończeniu wojny to jednak jest ona cały czas obecna na jej kartach. Juliet poznaje kolejnych członków Stowarzyszenia i ich losy w czasie okupacji. Poznaje również za sprawą ich opowieści losy Elizabeth McKenna - osoby, która wymyśliła Stowarzyszenie. Wymyśliła go na poczekaniu - kilka osób wracało do domu po godzinie policyjnej i zatrzymał ich niemiecki patrol. Elizabeth zachowała zimną krew i oświadczyła, że wracają ze spotkania Stowarzyszenia Miłośników Literatury gdzie dyskutowali nad "Elizabeth i jej ogrodami". Na szczęście dowódca patrolu znał książkę, której tytuł kobieta wymieniła (autorka była żoną pruskiego junkra) i puścił ich wolno, ale wprosił się na kolejne spotkanie Stowarzyszenia. Trzeba wiec było wymyśloną na poczekaniu historyjkę zamienić na rzeczywistość. 

I tak oto grupa ludzi, z których zdecydowana większość poza "Biblią" nie miała w rękach żadnej innej książki wchodzi w świat wielkiej literatury a Seneka, Marek Aureliusz, Katullus, Lamb, Chaucer i inni wędrują "pod strzechy". Ktoś mógłby powiedzieć, że to zbyt trudna literatura dla niewyrobionego czytelnika, jednak okazuje się, że członkowie stowarzyszenia odnajdują w tych książkach mądrość życiową i inspirację do przemyśleń nad sobą i swoim losem. Książki pomagają im przetrwać ten nieludzki czas i zachować godność, wzbogacają duchowo i otwierają nowe horyzonty. Stowarzyszenie przetrwało wojnę a po jej zakończeniu działa nadal - jego członkowie ie wyobrażają sobie już życia bez książek.

To jedna z piękniejszych książek jakie trafiły w moje ręce. Zapewniła mi kilka godzin dobrej zabawy przeplatanej wzruszeniami - Juliet to osoba niezwykle impulsywna (potrafi np. rzucić czajniczkiem do herbaty w nachalnego dziennikarza), z ogromnym poczuciem humoru, pomysłowa i zaradna. Kocha życie i stara się jak najszybciej zapomnieć o wojennym koszmarze, ale równocześnie jest bardzo wrażliwa i głęboko przeżywa nieszczęścia, które dotknęły innych. Poznając mieszkańców Guernsey zyskuje grono oddanych przyjaciół i sama odpłaca im tym samym. Nie ocenia ich według urodzenia czy statusu społecznego a jedynie według tego jakimi są ludźmi.

"Stowarzyszenie" miało swoją polską premierę już trzy lata temu, więc pewnie większość moli książkowych zna tę historię. Ale jeżeli jest wśród Was ktoś kto jeszcze nie czytał to serdecznie zachęcam. Naprawdę warto:)