Prowincjonalna podróż wędrówką w głąb siebie

Po raz kolejny miałam niewątpliwą przyjemność spotkać się z twórczością Izabeli Sowy, a to za sprawą jej książki "Części intymne". Pomimo, że nie jestem zwolenniczką oceniania książki po okładce to pierwsze co mnie urzekło to właśnie oprawa graficzna powieści - nostalgiczna i bardzo klimatyczna.

Zdarza się co prawda, że piękna okładka kryje nieco mniej piękne wnętrze, ale tym razem na szczęście tak się nie stało a ja przez kilka godzin śledziłam losy pewnego pisarza w czasie podróży promocyjnej po polskiej prowincji.

Janusz Świstak jest autorem kilku powieści podróżniczych, które zyskały sobie niemały rozgłos. Czytelnicy nie wiedzą jednak o pewnej wstydliwej tajemnicy - otóż swoje książki pisze nie ruszając się z mieszkania, a wszystkie przygody ich głównego bohatera, utożsamianego z autorem,są od początku do końca zmyślone.

Za namową swojego przyjaciela (który jest również po trosze jego agentem) Janusz wybiera się w podróż po prowincjonalnych bibliotekach i działających przy nich klubach książki. Sama decyzja o wyjeździe stanowi dla niego ogromne wyzwanie - najlepiej czuje się we własnych czterech ścianach w towarzystwie swojego króliczka Normana. Decyzja jednak zapadła i pewnego jesiennego dnia mężczyzna wsiada do autobusu mającego zawieźć go w nieznane.

Oczami Janusza możemy obserwować ludzi żyjących w miasteczkach i wsiach leżących na jego trasie. Większość osób z którymi się spotyka to starsze panie, emerytki, dla których spotkanie w bibliotece ze znanym pisarzem stanowi ogromne wydarzenie w ich nudnawej codziennej egzystencji. Te spotkania wyzwalają w Januszu wspomnienia, stają się swego rodzaju pretekstem do analizy swojego życia. A wnioski z tych przemyśleń nie są zbyt optymistyczne. 

Czy Janusz pod ich wpływem coś zmieni w swoim życiu, czy wręcz przeciwnie - wróci do swojego mieszkania na krakowskim Podgórzu i szybko o wszystkim zapomni?

Po raz kolejny pod pozorem leciutkiej historyjki przemyca autorka kilka ważnych pytań - o życiu, uczciwości wobec samego siebie i innych, odwadze w dążeniu do realizacji własnych marzeń. 

Portretuje również współczesne media - Janusz musi wszak, zgodnie z umową podpisaną z wydawnictwem, udzielać wywiadów czy występować w różnych programach. Obraz ten jest bardzo niekorzystny - przyznaję, że gdybym czytała jakieś kolorowe czasopisma to po lekturze "Części intymnych" zdecydowanie bym przestała to robić...

Książka Izabeli Sowy to jedna z tych lektur po które warto sięgnąć - może i w naszej głowie odblokuje się jakaś klapka, tak jak to się stało w przypadku Janusza? 

I tylko mam do niej jedną uwagę - w wiejskich klubach książki spotykają się nie tylko emerytki - w naszym nie ma ANI JEDNEJ:)