Z Cejrowskim przez świat

Nie tak dawno w jednym z rankingów TOP10 pisałam, że chętnie spotkałabym się z Wojciechem Cejrowskim i posłuchała jego wspomnień z rozlicznych podróży. Na takowe spotkanie raczej nie ma szans, chociażby z tego powodu, że pan Wojtek bardzo sobie ceni własny czas a i osobę własną takoż a poza tym jest w ciągłych rozjazdach. Dlatego pozostają mi, a także innym jego wielbicielom, cudnej urody książki podróżnicze wydane w serii wydawniczej "Biblioteka Poznaj Świat" nakładem wydawnictwa Bernardinum.

O samym autorze niewiele napiszę, bo uważam, że jest to postać znana szerokiemu ogółowi i przy okazji niezwykle barwna oraz kontrowersyjna. Dla mnie przez dosyć długi okres czasu Cejrowski był nie do przyjęcia - było to w czasach kiedy prowadził "WC kwadrans" i nie chodziło tu nawet o głoszone przez niego poglądy tylko o sam styl prowadzenia programu - mocno napastliwy i taki jakiś chaotyczny. Fakt, był pan Wojtek wtedy jednym z niewielu takich krzykaczy, nawet gdzieś słyszałam określenie, że "niegrzeczna telewizja zaczęła się od Cejrowskiego". Dzisiaj jest tych niegrzecznych całe stado ale ja sobie już kilka lat temu darowałam oglądanie telewizji... Jedyne co ratowało go w moich oczach to była muzyka country, którą w tych programach puszczał (był też jednym z organizatorów Pikniku Country w Mrągowie). 

Przez kilkanaście kolejnych lat na Cejrowskiego nie trafiałam. No wiedziałam, że robi jakieś programy podróżnicze, nawet kilka znajomych osób zachęcało mnie do obejrzenia "Boso przez świat" ale jakoś ta dawniejsza niechęć przeważyła i przyznaję, że żadnego programu z tego cyklu nie widziałam.

Do kolejnego spotkania z panem WC doszło przypadkowo w ubiegłym roku. Lekturą w konkursie polonistycznym był bodajże "Gringo wśród dzikich plemion". Znajoma młodzież poszukiwała do przeczytania, w naszej bibliotece akurat był egzemplarz, wypożyczyłam a kiedy dziecię oddało książkę to z ciekawości zajrzałam i... wsiąkłam. Kwestią czasu była lektura "Rio Anacondy" a w ostatnich dniach udało mi się przeczytać "Podróżnika WC".

Pierwsze, co rzuca się w oczy to niesamowita dbałość edytorska - książki są w twardaj oprawie (od tych w miękkiej droższe niewiele, więc kupując do domowej biblioteczki naprawdę warto te 3-4 zł więcej zainwestować), szyte a nie klejone, wydane na pięknym kredowym papierze. Fakt ponad 40 zł za książkę to nie jest mało - ale z drugiej strony wydane o wiele gorzej pozycje też nie są wiele tańsze.

Pod piękną okładką kryją się kolejne cuda - wspaniałe zdjęcia - mnie głównie podobają się obrazy przyrody, ale jest tam również wiele pięknych portretów ludzi, których Cejrowski spotkał w czasie swych wędrówek. Są również zdjęcia miejskie - ale próżno by na nich szukać charakterystycznych obiektów, znanych z pocztówek czy turystycznych folderów. Autor utrwala miejsca do których turyści normalnie nie docierają - dzielnice biedoty, targi czy różnego rodzaju zakazane spelunki. Pokazuje prawdziwe życie Ameryki Łacińskiej (chociaż i USA też się czasem trafi).

I wreszcie rzecz w książce najważniejsza, czyli tekst. Cejrowski ma niezwykły talent gawędziarski i potrafi go wykorzystać - pisze bardzo plastycznie i sugestywnie, czytelnik wręcz widzi to o czym autor opowiada. Ma też zmysł autoironii - nie pozuje na jakiegoś supermena, potrafi się przyznać do własnej niewiedzy czy niezdarności. I co szczególnie urzeka - podchodzi do przedstawianych ludzi z ogromnym szacunkiem. Nie portretuje ich jako prymitywnych dzikusów, zacofanych w stosunku do cywilizacji białego człowieka ale jako ludzi przestrzegających pierwotnego systemu wartości, żyjących w zgodzie z naturą, życzliwych dla obcych i mogących tych obcych wiele nauczyć o ile ci ostatni zechcą słuchać.

Serdecznie polecam tym, którzy jeszcze nie czytali nic tego autora lekturę tych książek - szczególnie "Rio Anaconda" i "Gringo wśród dzikich plemion". "Podróżnika WC" też polecam, chociaż uczciwie mówię, że z tych trzech książek jest ona najsłabsza (takie samo zdanie ma również autor), bo po prostu jest to pierwsza podróżnicza książka Cejrowskiego. I nie chodzi tu nawet o opisy samych podróży, bo te są świetne, tylko o fakt, że jest tu sporo wtrętów światopoglądowych, a to już nie każdemu musi się podobać. 

Mnie akurat skrajność poglądów (i to niezależnie od kierunku) i niejaki brak tolerancji dla myślących inaczej trochę razi...